Huub Remijn deelt zijn ervaringen over het aanleggen van strokenteelt

Huub heeft een akkerbouwbedrijf in Zeeland. Hij is begonnen met strokenteelt door de samenwerking met Stichting het Zeeuwse Landschap. De stichting heeft een project genaamd: Akkervogelproject Burghsluis. Dit project heeft als doel om percelen aantrekkelijker te maken voor akkervogels. Eén van de maatregelen die Huub daarvoor treft is het aanleggen van strokenteelt op percelen die hij van Zeeuws Landschap pacht. Hij heeft in 2021 voor de 5e keer geteeld in stroken.

Huub zijn ervaringen van de afgelopen vijf jaar zijn wisselend. Vooral op gebied van timemanagement en efficiëntie brengt strokenteelt nog wat uitdagingen met zich mee. “Met name met de bemesting, grondbewerking, gewasbescherming en de oogst besteden we op het perceel met stroken meer tijd per hectare dan op de standaardpercelen”. Huub heeft hier wel oplossingen voor gevonden. Zo heeft hij vaste (gras) wendakkers aangelegd, gebruikt hij stroken van 33 meter en gebruikt hij GPS apparatuur om elk jaar de correcte grenzen te vinden. “Maar het kost nog steeds tijd en tijd is geld, dus in die zin is strokenteelt kostprijsverhogend. De oplossing ligt dus wellicht in een betere prijs voor de producten uit strokenteelt of een vergoeding voor de extra arbeid.”

Door zijn ervaring is hij gestopt met ploegen, dat werd te onhandig. Hij werkt nu met een combinatie van NKG (niet kerende grondbewerking) en soms spitten. Het perceel is omzoomd met akkerranden en Huub heeft het idee dat er in die randen meer natuurlijke vijanden zitten. Dit merkt hij aan de verminderde luizendruk in suikerbieten, consumptieaardappelen en in het graan. Hij zet bij de samenstelling van de akkerranden wel als kritische noot:” Doordat er bij ons gele hopklaver en luzerne in de mix zitten ben ik bang dat druk van tripsen in uien juist groter wordt.”

Wel ziet hij dat de maatregelen voor het project werken; er verblijven meer akkervogels op het perceel!